FamPeeters

Vandaag hebben we de Magic even achter ons gelaten en zijn naar Sea World gegaan.

Ondanks dat we altijd heel graag in Sea World komen, hebben we ons dit maal serieus afgevraagd of we dit maal wel naar Sea World toe wilde. Eerder dit jaar is er een orca trainster omgekomen en sindsdien gaan er tijdens de show geen trainers meer het water in. Natuurlijk begrijpen we dit, maar de grote kracht van de show Believe is toch wel de interactie tussen orca en trainer!

Maar nu dwaal ik af… Voor vandaag hebben we een VIP tour geboekt. Dat houd in dat we in een groepje van maximaal 12 personen 7 uur lang door het park heen geleid worden. We hadden er tot nu toe erg positieve verhalen er over gehoord, dus we hebben de sprong gemaakt!

Voordat we naar Sea World vertrokken hebben we hier op het park wat gegeten. Alleen dat viel een beetje tegen om eerlijk te zijn. Is weer een weetje voor een volgende keer! Bij Sea World hadden we een perfecte parkeerplek: recht voor de ingang.
Even voor 10:30 uur meldde we ons bij de balie van Sea World en werden onze VIP kaarten klaar gemaakt. Rond 11 uur gaat de tour beginnen en wij, nou ja onze groep, hebben gids Lindsey toe gewezen gekregen.
Ondertussen ben ik samen met Geordi even naar Shamu (als meeting character) gegaan. Dat wilde hij erg graag. Een paar foto’s gemaakt en hij was weer blij.

Omdat het nu, gezien de tijd, niet zo verstandig was om het park in te gaan zijn we even wat winkeltjes in gegaan. Zo te voelen beloofde het vandaag een behoorlijk warme dag te gaan worden. Maar we waren voorbereid en hadden ons alvast heel goed ingesmeerd!

Rond 11 uur zijn we naar het verzamelpunt gegaan en gids Lindsey meldde zich. Het klikte in ieder geval goed! Het leek erop dat we een klein groepje zouden hebben, maar er bleken nog 4 man ‘zoek’ te zijn. Dan hadden we een groep van 10. er werd niet gewacht op de missende personen. Die moesten zich, als ze nog kwamen natuurlijk, zich zelf maar later bij ons aansluiten.

Als eerste zijn we naar het Whale & Dolphin Theater gegaan voor de dolfijnen show. De vorige keer, 2 jaar terug dus, dat we hier waren zat er onweer in de lucht. Hierdoor konden ze, vanwege veiligheids redenen, niet de volledige show opvoeren. Dus dit was de eerste keer voor ons dat we hem in z’n geheel hebben gezien. Hij was erg mooi!

Daarna was er één van de hoogte punten voor vandaag: het voeren van de dolfijnen!

Gemakkelijk zo met gids. Je krijgt voorrang en zij zorgt dat we onze schaaltjes met vis krijgen. Samantha vond het, had ik niet van haar verwacht, toch een beetje griezelig. Maar na de eerste vis, kwam ze een beetje los. Geordi die vond het werkelijk prachtig, die had nog wel een aantal schaaltjes vis willen hebben! Je mocht de dolfijnen aaien en dan vis geven, echt een belevenis.

Na de dolfijnen waren de roggen aan de beurt. Die mochten we garnalen geven. Samantha vond het hier helemaal griezelig. En toen de roggen haar teveel nat gespetterd hadden… vond ze er helemaal niets meer aan en stond maar wat te huilen. Op zich een grappig moment. Ze stapt met het grootste gemak in de wildste en engste attracties… en een rog voeren is dan eng. Geordi vond ook dit weer geweldig en heeft Samantha’s bakje ook maar aan de roggen gevoerd.

Daarna was het lunchtijd. We kregen maaltijd coupons waar mee we in een restaurant naar keuze konden eten. En wat ik vanmorgen al tegen mezelf zei: Sea World is geen Disney… viel het me toch weer op. Het zijn van die kleine dingen.

Ik wilde graag Fruit Punch drinken, was op… moest maar iets anders kiezen. Op zich geen groot probleem, maar op Disney zou men in orde gemaakt hebben dat het er wel was. De prullenbakken puilde uit, er stond een medewerkster naast… die stond er blijkbaar voor de sier… Zo kan ik nog wel wat voorbeelden opnoemen. Maar goed, zoals ik als zei: Sea World is geen Disney, dus we passen ons aan ;o)

Na de lunch zijn we naar het Shamu Stadium gebracht. Eerst nog bij de onderwater view geweest. En dan loopt men niet door, krijg ik gelijk een plens water over me heen omdat de grote orca daar net omhoog sprongen zich weer in het water liet plonzen. Erg prettig! Maar het het was verder erg leuk om op deze plaats te zijn en onderwater in het bassin te kunnen kijken. Daarna het stadion in. Even ging het spetteren maar gelukkig bleef het   alleen bij wat spetters. Anders had Lindsey voor poncho’s gezorgd. We worden toch prima verzorgd, we kunnen ten alle tijden om een flesje water vragen!

Net als bij de dolfijnen, hadden we hier speciale plaatsen. Prima uitzicht en alle ruimte.

De orca show was niet slecht. Ze hebben het zo goed mogelijk opgevangen. Maar toch… ik mis die interactie tussen trainer en orca gewoon. En ik mis Tilikum, de grote orca die altijd het halve publiek nat maakte met z’n staart! Lindsey vertelde dat, als het aan Sea World ligt, alles weer zo snel mogelijk is zoals het was voor het ongeluk. Maar nu zit de regering dwars en deze wil dat eerst alle onderzoeken zijn afgerond.

Na de orca show zijn we naar het Sea Lion en Otter Stadium gegaan voor de show van Clyde and Seamore. Eén van de leukste dingen hier vind ik nog altijd het optreden van de mime speler voor de show. Echt we hebben ons werkelijk helemaal rot gelachen om hem. Ik zou zo een heel weblog vol kunnen schrijven over deze mime speler. Maar wat hij doet en wat wij zien is moeilijk te begrijpen (en nog veel moeilijker te beschrijven) als je het zelf niet gezien hebt… De show zelf was ook weer lachen. Op de een of andere manier gaat er altijd wel een en ander mis daar! Ook hier hadden we weer gereserveerde plaatsen op een hele goede plaats in het stadium.

Nu waren ze zeeleeuwen zelf aan de beurt: we mochten ze eten gaan geven! Lindsey bracht ons naar de beste plek om dit te doen. En al zouden we het eerst niet zeggen… ze had echt gelijk, dit was de beste plek. Je moest natuurlijk wel uitkijken voor de gretige-weg-graai vogels. Maar je hoefde hier niet over ze heen te gooien. Dus tenzij je zelf niet oplette, ging de vis gewoon naar de zeeleeuwen toe. Er waren ook een aantal baby zeeleeuwtjes, hier mocht je geen vis aangeven.

Nu gingen we over op een heel ander programma van de VIP tour, namelijk een aantal attracties. We begonnen we met Kraken. Als je niet wilde was het natuurlijk ook prima. Maar Samantha stond al vooraan te stuiteren, achtbaan he… En Geordi had er ook reuze zin in. Alleen waar ik Geordi al eerder op gewezen had, was hij nog net te klein om erin te mogen. Dikke tranen van verdriet, hij had ook zo graag gewild. Maar ja regels zijn er nu eenmaal niet voor niets. Samantha had mij weer overgehaald om mee te gaan en Cesco bleef bij Geordi. Via de uitgang werden we naar de Kraken gebracht en konden al heel snel, op second row,   instappen. Een gave rit weer.

Nu was Journey to Atlantisch aan de beurt. Om eerlijk te zijn… ik hou niet zo van wildwater banen. Maar toen ik dit zei… had ik wéér een verdrietige Geordi naast me lopen. Cesco die ging echt niet, daar was hij heel duidelijk in. En ik… ik was weer eens week en ben, speciaal voor Geordi, toch gegaan. Samantha ging uiteindelijk ook mee.

Lindsey begeleidde ons en naast Samantha was nog plek… Samantha vroeg of ze misschien ook mee ging. Nee zei Lindsey, mijn walkietalkie mag niet nat worden. Ik schoot echt in de lach en zei plagerig dat dit echt het slechtste excuus allertijden was…! Toen was Lindsey ineens weg… en kwam terug zonder walkietalkie en sloot stiekem naast Samantha aan in de rij. Ze ging toch mee, harstikke leuk!

De rit was leuk en gelukkig minder nat dan ik had gedacht. Als ik de filmpjes voor de ride moest geloven kwam ik er doorweekt uit, maar dat viel dus mee.

En nu, het moment waarop, vooral Samantha, op heeft gewacht: de Manta was aan de beurt. En jaja moeders was weer vrijwillig slachtoffer. In de Manta ga je eerst zitten en vlak voor vertrek kantelen de stoelen, zodat je ligt! Kan niet zeggen dat ik me echt comfortabel voelde! De ride was oké. Ik weet alleen niet of Sam me hier nog een keer in gaat krijgen. Ik vond het niet eng, maar vond de manier waarop je in de attractie zat/hing niet echt plezierig.

Hier eindigde vandaag de tour. Het was 7 uur lang achter een gids aanlopen. Maar zo hebben we het zeker niet ervaren. We hadden een gezellige gids en ze regelde alles voor onze groep. Ondanks dat het een hele warme dag was, was het echt heel erg goed te doen. De tour hebben wij echt een aanrader gevonden!

*Sam en ik zitten er echt in, kijk maar naar de 2 linker stoelen.

Geordi heeft deze foto van ons gemaakt!*

Maar goed en nu… We besloten om nog naar Wild Artic te gaan. In de souvenirwinkel verkochten ze daar de vorige keer magneet stenen en daar willen we nu graag weer een zakje van hebben. We zaten net in de ‘helicopter’ toen deze stuk ging en we over gebracht werden naar een andere ‘helicopter’.   Nog even op de ‘Zuid Pool’ rond gekeken en daarna de souvenirwinkel in, Maar helaas geen magneetstenen meer.

We hebben even besproken wat we nu zouden gaan doen. Nog blijven voor de avondshow, of terug gaan naar onze villa. we kozen voor de laatste optie. We kunnen in onze vakantie nog terug komen hier, onze kaarten zijn 14 dagen geldig.

Eerst onze spullen spullen naar onze villa gebracht en daarna wilde we nog even naar Downtown Disney om daar wat te gaan eten. Alleen we waren niet bepaald de enige met dit idee. Man wat was het daar druk zeg! Eerste uitdaging was een parkeerplek vinden en dat lukte gelukkig redelijk snel.

We waren van plan om, speciaal voor Geordi, in het nieuwe T-Rex restaurant te gaan eten. Cesco heeft een Rainforest kaart dus we zouden priority seating hebben. Alleen deze kaart gold niet in dit restaurant, ondanks ze van het zelfde keten zijn. We konden wel aansluiten in de rij en dan hadden we, dankzij de kaart, halve wachttijd. Maar naast de wachtrij voor het inchecken duurde de wachtrij voor een tafeltje nog zeker een uur! Dat zagen we, helaas voor Geordi, even niet zo zitten.

Dan maar naar het Rainforest Café toe… Daar was het ook echt MEGA druk. Cesco liet zijn kaart zien en werd vervolgens in de rij voor het inchecken gezet. Ehhh waarvoor hebben we deze kaart?? Eén van de voordelen van deze kaart is dat je voorrang hebt en niet in de wachtrij hoeft te staan. Maar nee… hij moest gewoon op zijn beurt wachten. Wachttijd (naast de rij voor de incheckbalie) 1 uur en 10 minuten. Geloof dat ze gek geworden waren. Dat zou betekenen dat we pas over tienen een tafeltje zouden hebben!

Dus voor andere opties kijken. Maar eigenlijk… het klinkt misschien verwend, dit voelde gewoon niet goed. Dit was niet wat we van het Rainforest gewend waren. Dus Cesco wende zich tot de dame die de tafeltjes verdeelde. Zij was gelijk boos op de dame die achter de incheckbalie stond, want kaarthouders hebben wel degelijk voorrang!

Dus geen enorme wachtrij voor de incheckbalie, we zouden binnen 15 minuten een tafeltje krijgen! Gemeen? Misschien, maar kaarten zijn er om te gebruiken!

Nog sneller dan verwacht, dankzij oplettende Geordi wij hadden het niet gehoord, werden we al geroepen. Dus ipv 1 uur en 10 minuten, zaten we nu binnen 5 minuten al aan tafel…

We hadden een zeer vriendelijke ober die ons, ondanks de drukte, ons zeer goed bediende. De glazen bleven goed gevuld, zelfs als we hem al even niet voorbij hadden zien komen! Het eten was prima. Samantha had iets met garnalen, Geordi had jungle kip, Cesco een burger en ik was gevallen voor de pasta (die was echt heerlijk!).

Na veel te veel gegeten te hebben zijn we nog even een tel the World of Disney ingelopen. Ik had nog steeds die coupon en wilde een sleutelhanger halen. Bij afrekenen kwamen we er achter dat we wel in de goede winkel stonden… maar deze coupon alleen in te wisselen was tussen 9 en 12 uur. Ik weet, lezen is voor deze vakantiegangers wel eens erg moeilijk…

Hierna zijn we snel terug gegaan naar onze villa. Het was toch later geworden dan eigenlijk de bedoeling was. Ik had vanavond m’n kleine camera meegenomen. Maar was vergeten om er nieuwe batterijen in te steken. Dus wel een camera, maar eentje die het niet deed…

Morgen worden we al vroeg in het Magic Kingdom verwacht voor een ontbijt bij Cinderella!