Na een niet zo fijne nacht, lees zeer weinig geslapen, sta je ‘s morgens niet bepaald fris en fruitig op. Maar goed so be it! Geloof dat Geordi en Cesco de enige zijn die nog een beetje redelijk hebben kunnen slapen vannacht. Maar goed er zijn ergere dingen. Zoals een omroepinstallatie die vanaf 8 uur (Nederlandse tijd) zo om de 10 minuten wel dingen te melden had. En dat natuurlijk in 3 talen… 
We hadden vooraf al besloten om geen gebruik te maken van het ontbijt buffet (was ook niet in de prijs inbegrepen), omdat we niet zo’n zin hadden om volledig volgepropt straks de auto in te moeten stappen. Omdat de broodjes voor onderweg alleen nog in de auto lagen, dus hebben we ons even zoet gehouden met een mueslireep. Iedereen tevreden. Samen met Geordi ben ik nog even het dek op gelopen en we zagen dat Engeland al behoorlijk in zicht was.
Iets later dan gepland kwamen we aan in New Castle. Toen we vanuit onze hut zagen dat we aan de kade met de trossen vastgelegd werden, vonden we het hoogste tijd om richting onze auto te gaan. Onze omroepmiep had nog wel niet gemeld dat we het dek op mochten, maar we de enige niet… Uitdaging was nog wel: hoe komen we nu weer IN die auto. Want onze auto stond natuurlijk vlak langs de wand geparkeerd. En voor Geordi en Samantha was het ook erg lastig instappen. Maar met een beetje handigheid is het toch gelukt! Vond het zelf een fijner idee dat ik niet pas in hoefde te stappen als we konden gaan rijden. Nu is vroeg de ferry in kunnen rijden wel heel erg fijn… maar betekende nu dat we pas rond 9:45 de ferry af konden rijden om vervolgens aan te sluiten in de lange rij voor de douane. We werden ingedeeld in lanen en het reed op zich aardig door (gelukkig).
En dan kom je de boot af rijden en dan regent het! Weer even wennen aan het linksrijden in Engeland, maar alles verliep uitstekend.
We moesten door Schotland de oversteek naar Cairnryan maken om daar weer de ferry op te rijden die ons naar Belfast brengt. Onderweg wat klein oponthoud gehad in de vorm van vrachtwagens en auto’smet caravans die niet harder dan 40 mile reden (op plaatsen waar je 60 mile mag). Maar als de weg weer tijdelijk een 2 baans werd, lagen deze ‘obstakels’ ook weer snel achter ons laten konden we weer lekker doorrijden.
Rond half twee reden we, ergens in de middle of nowhere het terrein van de Stena Line op. Een gloed nieuwe terminal waar de HSS (de snelle) ferry zo de Ierse zee op kan varen. De kinderen lagen dubbel, want de auto werd gecontroleerd. Ze moesten onder de motorkap kijken en er werd een standaard met daaraan een spiegel onder de auto door gehaald. Niks geks, maar de kinderen hadden dit nog nooit meegemaakt. De mensen waren heel vriendelijk en wenste ons een fijne dag!
Op het terrein van de Stena Line (en ik meen zelfs ook straks op de boot) kunnen we gebruik maken van gratis WiFi. Dus ik heb gelijk mijn blog van gisteren online kunnen zetten.
Nu zit ik driftig door te typen om ook alvast het eerste deel van vandaag online te kunnen zetten, voordat de accu van mijn laptop leeg is.
Over ongeveer een uurtje vertrekken we naar Belfast!
Rond 15:00 uur konden we de ferry oprijden. Een super mooie boot was het! We kregen toen we het autodek afliepen netjes een kaartje waarop stond welk dek we stonden. Dat is nog eens handig! We zijn een plekje gaan zoeken waar we ons de komende 2 uur bezig konden houden. En dat plekje was zo gevonden. Naast het raam en vlakbij de deur dat we ook het buitendek op konden lopen. Dat vond vooral Geordi heel fijn, kon hij regelmatig even een frisse neus halen! We vertrokken netjes op tijd en de vaart werd er gelijk flink in gezet. Maarja met iets meer als 2 uurtjes moeten we ook aan de andere kant van de Ierse Zee zijn!
Toen we vertrokken waren met Geordi even een rondje op het buitendek gelopen. Hij zag overal mogelijkheden om nog een dek hoger te komen, maar had de hekken bovenaan niet gezien. Gelukkig ik wel… dat scheelde me zeer veel loopjes ;o)
Ondertussen had Cesco alvast de diner kaart zitten bestuderen en die zag er volgens hem niet verkeerd uit. En weet je… hij had nog gelijk ook! Het zag er goed uit en de prijzen waren ook erg reëel. De buikjes waren weer gevuld.
Het uitzicht onderweg was prachtig en ook het weer zat enorm mee! Wel veel bewolking, maar als het zonnetje scheen was het best lekker buiten op het dek. Even lekker wat foto’s geknipt onderweg.
Een aantal jaar geleden zijn we een keer naar een optreden van een Ierse dansgroep geweest die op de boulevard van Scheveningen optraden. Bij deze groep trad ook een zanger op, zijn naam is me even ontschoten. Hij vertelde dat hij uit Belfast kwam en als hij met de ferry het kasteel bij Carrickfergus zag, dan wist hij dat hij bijna thuis was. Die woorden zijn altijd blijven hangen en toen we het kasteel bij Carrickfergus zagen… wisten we dat we er bijna waren! En hij had gelijk gehad. We waren het kasteel net voorbij gevaren, toen er omgeroepen werd dat we bijna de haven van Belfast bereikt hadden.
Zo zoetjes aan werd het dus weer tijd om de auto op te gaan zoeken. Na ongeveer een half uur konden we de ferry afrijden en waren we in Noord Ierland! Nog ongeveer anderhalf uur rijden en dan zouden we Bettytown bereiken, ons thuis voor komende week!
Met de kinderen hadden we afgesproken dat als we de snelweg af zouden rijden, we de boeken en nintendo’s aan de kant zouden leggen. In Bettystown zijn we al eerder geweest, dus het was een feest van herkenning!
De Courtyard was ook snel gevonden, we waren er heerlijk! Alleen de beheerster was er even niet. Maar na een telefoontje bleek dat ze de sleutel al in de deur van ons huisje had gedaan zodat we zo naar binnen konden. Ze zou zo snel mogelijk komen. We hadden, zoals we gevraagd hadden, huisje nummer 2 gekregen. Nu zijn we echt thuis!
Gelijk de auto uit gepakt. Er was tussen Geordi en Samantha enige onenigheid over de verdeling van de kamers. Ze hadden hun zinnen op dezelfde kamer gezet. En aangezien Samantha de vorige keer in de grote kamer mocht slapen, vonden we het wel zo eerlijk dat nu Geordi mocht kiezen. Geordi wilde alweer schikken voor zijn zus, maar daar hebben we even een stokje voor gestoken.Compleet tegen het zere been van Samantha natuurlijk… Maar na een klein gesprekje waren de gemoederen weer bedaard.
Ondertussen was Adriënna, de beheerster, ook aan gekomen en heette ze ons alsnog van harte welkom.
Na de spullen uitgepakt waren zijn we nog even lekker buiten gaan zitten. Het is bewolkt, maar de temperatuur is oké!
Echt heerlijk om weer terug te zijn!
