FamPeeters

Vanmorgen de wekker iets later gezet. Enige wat vandaag (helaas) op de planning staat is koffers inpakken en naar de luchthaven gaan. Aan al het goede komt een einde en huis en thuis is weer een stukje dichterbij gekomen. Jammer, maar echt we kijken met zijn vieren terug op weer en geweldige tijd.

Maar nu eerst ontbijten en koffers inpakken! De pancakes machine nam zijn revange, hij wilde vandaag niet werken zoals het zou moeten. Dan gaf hij piepkleine mislukte pancakes en de volgende ronde kwam er een hele sliert uit. Het is dat Samantha oplette… Anders had ze 99 pancakes gekregen… De wraak van de pancakemachine!

Na het ontbijt moesten toch echt de koffers ingepakt worden. Cesco had gisteren aan de balie geregeld dat we later uit konden checken, dus geen haast. Het was weer even wat heen en weer schuiven en verdelen, maar het leek er op dat we er toch ook deze keer weer in geslaagd waren. Maar goed, we hebben hierbij hulp van Cesco. Die reist zoveel dat hij inmiddels wel Master Koffer Inpakker is geworden!

Omdat we nu maar 1 koffer per persoon mee mogen nemen (anders is het flink bijbetalen), hebben we nu iets meer handbagage als normaal. Zolang alles binnen de normen valt, is er niets aan de hand! Na nog wat laatste dingetjes op te ruimen was het tijd om de auto in te gaan laden. De bagagewagentjes zijn niet zo fijn hier in het hotel. Ze hebben luchtbanden en die zijn blijkbaar niet zo goed op te pompen. Eerder deze week hadden we er al een met zachte banden en degene die er nu stonden waren ook niet veel beter. Toen Cesco de pomp mee had gekregen, bezweek ook een van de banden van deze kar… Oeps. Dan de bagage maar zo meenemen. Het is prima te doen, maar met bagageband was het net even iets gemakkelijker geweest.

Alles paste weer prima in de auto en na het uitchecken zijn we op weg naar de luchthaven gegaan. Onderweg nog even tanken, zodat we deze vol bij Hertz weer in konden leveren. Goed gecheckt of we alles bij ons hadden (telefoons…). En ons door de shuttlebus naar de terminal laten brengen. Inchecken lukte gisterenavond voor Samantha, Geordi en mij niet, dus dat moeten we nu op de luchthaven doen. Op zich ging het inchecken prima, alleen de bagage was even een ander verhaal… Cesco had zich per ongeluk vergist. Hij dacht dat het 53 pond was wat we mee mochten nemen aan gewicht, maar dit bleek 50 pond te zijn. Hij was in de war met de 23 kilo. Even een baal momentje, want dat betekende dat er uit alle koffers nog iets uit moest. Was even wikken en wegen, maar in een van de koffers zat nog een weekendtas, dus die kon nu nog uitgevouwen worden en als handbagage tas gebruikt worden. Het was even een gedoe, maar het lukte gelukkig.

Bagage ingeleverd en we konden door de security heen. Blijkbaar hebben onze vluchten deze vakantie ervoor gezorgd dat we als betrouwbare personen in het systeem stonden, want we mochten nu in de rij staan van ‘pre checkt’. Dat betekende dat, op de laptops na, alles in de tassen mocht blijven zitten. Zelfs schoenen en jassen/vesten mochten aanblijven terwijl we door het poortje liepen. Blijkbaar waren we toch niet zo betrouwbaar, want mijn tas werd eruit gepikt voor controle. Ze hadden iets op het scherm gezien, wat vragen opgeroepen had. Op het moment dat ze je tas controleren mag je zelf niets meer. Je mag de tas niet aanraken en ook niet op het scherm mee kijken. We hadden echt geen idee waar ze nu naar zochten. Echt die hele tas werd leeg gehaald en nagekeken, duidelijk op zoek naar iets. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw. We hebben in de handbagage onze elektrische koelboxtas meegenomen en in het voorvakje van deze tas zat een tool met kurkentrekker, flessen opener en… mes! Oepsie… Echt totaal niet bij stil gestaan dat deze er in zat. Dat ding zat erin toen we de tas kochten, We hadden het in de tas laten zitten omdat het bij de tas hoorde maar eigenlijk nog nooit gebruikt. Omdat ze merkte dat dit echt per ongeluk was gegaan, werd er niet lastig over gedaan. In zoverre, we konden het mes eruit breken of anders de gehele tool achterlaten. Want duidelijk mag zijn dat een mes niet mee het vliegtuig in mag! We kozen, omdat we het tooltje toch niet gebruikte, om het achter te laten. Tas weer ingepakt en op weg naar de gate toe. Toen we aankwamen was net het pre-boarden begonnen, dus we waren mooi op tijd. Cesco zit met Geordi aan het middenpad (met een lege stoel tussen hun in) en Samantha en ik aan de andere kant van het pad bij het raam. We betrokken netjes op tijd en nog voor we opstegen, was de vliegtijd al een halfuurtje korter… Eenmaal in de lucht werden we al snel van een drankje en snack voorzien. En niet al te lang daarna volgde ook onze warme maaltijd. Vliegtuig eten is niet mijn favoriet, maar dit maal was het zowaar eetbaar! Geordi en ik kozen voor kip en Cesco en Samantha kozen voor de ravioli.   Er waren leuke films op het entertainingsysteem en ik heb nu eindelijk een keer Big Hero 6 kunnen kijken ;o)

Cesco en Geordi hebben nog, volgens mij, het lekkerst kunnen slapen. Samantha en ik hebben ook een poging gedaan. Sam kon in de rij voor ons breeduit gaan zitten en proberen te slapen. En ik dan op onze eigen rij. Klonk als een goed plan. Helaas… Al was het geen volle vlucht, zat hier niet alleen in het vliegtuig… Was eerder blij niemand voor me te hebben, dus ook geen stoel op schoot. Maar mijn achterburen… Zucht. Werkelijk geen moment kunnen ze stil zitten, continu BOINK in je rug. Spelen, terwijl iedereen probeert te slapen spelletjes op het entertainingsysteem… Zucht. Licht aan, licht uit, licht aan, licht weer uit en oja… Toch dat licht weer aan. Tafeltje BAM uitklappen, tafeltje BAM weer dicht, tafeltje BAM weer open, tafeltje naar voren, tafeltje naar achteren, BAM tafeltje weer dicht…Hand voor je mond houden als je hoest, ook heel lastig. Dus kreeg naast al het bovenstaande ook nog eens regelmatig een ‘erg smakelijke’ windvlaag door mijn haren. Wilde zo graag slapen, alleen de mensen achter mij hadden energie voor 10 en lieten dat heel graag   weten.. Zucht… Dan duurt een vlucht echt erg lang. Was gewoon jaloers op Cesco, die lekker ongestoord languit urenlang heeft kunnen slapen! Toen Cesco wakker was hebben we samen even van plek gewisseld, heb ik toch nog een klein uurtje kunnen slapen. Nog steeds niet veel, maar altijd nog beter dan helemaal niet slapen.

We landde op München AirPort een half uurtje vroeger dan de planning was. Maar omdat er nog geen plek was aan de gate, moesten we nog zo’n halfuurtje in het vliegtuig blijven zitten voordat we uit konden stappen.

Eindelijk weer even vaste grond onder onze voeten! We moesten nog even wachten op onze aansluiting naar Amsterdam toe.
Cesco en Samantha hebben weinig gemerkt van de reis terug naar Amsterdam. Zelf heb ik hem half meegemaakt. Pffff…
Blij om weer in Amsterdam terug te zijn. Wel weer even wennen dat iedereen je kunt verstaan…   Op naar de bagageband! Het duurde wel even en toen de koffers kwamen zagen we dat we echt even naar de bagage balie moesten gaan. Nu zat er ook nog een ‘mooie’ scheur in haar koffer. Dus toch maar even naar laten kijken. Moesten er wel even geduld voor hebben, want we waren niet de enige die bagage problemen hadden.
Maar er is een formulier ingevuld en dat moet in deze dagen verder afgehandeld worden.
Buiten stond de taxi al op ons te wachten en thuis kwam nu echt steeds dichterbij. Met een half uurtje waren we echt thuis.

We kijken terug op een heerlijke vakantie. Heel veel gezien en gedaan. Het was niet altijd even gemakkelijk. Want rondreizen betekend niet alleen heel veel zien, maar rondreizen betekend ook dat je 24 uur op elkaars lip zit. En geloof me… Er is echt wel eens een lelijk woordje tegen elkaar gevallen… Maar we hebben het toch mooi samen gedaan en samen weer en schitterende vakantie doen slagen! Wat nu overblijft zijn de vele foto’s en belangrijker nog de mooie herinneringen…!