FamPeeters

(more…)

[Read more →]

Het zonnetje scheen al heerlijk toen we vanmorgen opstonden en het beloofde een mooie dag te gaan worden! De plannen voor vandaag moesten nog gemaakt worden en we zijn zo eens in de boekjes gaan kijken was voor vandaag leuk was. Cesco opperde om naar het Brian Boru Heritage Centre te gaan. Maar na wat speurwerk hadden we niet echt de indruk dat we de kinderen daar een plezier mee gingen doen. Brian Boru is overigens een van de High Kings die Ierland heeft gehad. Hij is geboren in Killaloe (Killaloe was heel vroeger de hoofdstad van Ierland).

(more…)

[Read more →]

Gisteren avond hadden we hier nogal last van een aantal luidruchtige families die hier in een huizenblok schuin aan de overkant logeerden. De hele avond een hoop geschreeuw en harde geluiden vanaf deze kant. Volgens Cesco zijn ze rond middernacht zelfs een bierfeest gaan houden en was er behoorlijk veel geluidsoverlast. Zelf heb ik dit (gelukkig) niet meegekregen. Vanmorgen toen we opstonden en de gordijnen openschoven waren de families met zeer lange gezichten de vele auto’s aan het inpakken. Of ze nu uit hun zelf zijn vertrokken, of dat ze eruit gezet zijn zullen we nooit weten. Maar reacties van andere tijdelijke bewoners hier doet ons sterk het laatste vermoeden…

De bedoeling was vandaag om naar Doolin te rijden en daar met de boot langs ‘The Cliffs of Moher’ te varen. Maar toen we vanmorgen opstonden zag het weer er nu niet bepaald goed uit. Sterker nog… het was eigenlijk best wel mistig. Leek ons nu niet echt het prettigste weer wat je wilt hebben als je langs deze beroemde kliffen wilt gaan varen. Na wat uitzoekerij op internet en onderling overleg besloten we gewoon naar Doolin te rijden en het daar ter plekke te bekijken,als wisten we stiekem het antwoord wel…

De kinderen maakte het eigenlijk weinig uit. Natuurlijk willen zij ook graag de kliffen zien, maar vandaag of later deze week maakte voor hun weinig verschil. Dus na het ontbijt op naar Doolin. Onderweg er een nieuwe hobby bij gevonden: het verzamelen van verschillende verkeersborden die langs de weg te vinden zijn. Natuurlijk weten we van de meeste best wat ze betekenen, maar ze zien er zo grappig uit. De kinderen zoeken driftig met me mee. Zal, als ik een leuke collectie verzameld heb, er meer over vertellen.

Aangekomen in Doolin was het weinig verrassing: Die kliffen ging het vandaag gewoon niet worden! Buiten dat Samantha niets zag… was het echt te mistig naar ons idee. Maar nu we toch hier waren hebben we een paar winkeltjes bezocht die open waren. De winkeltjes stelde niet zo heel erg veel voor, maar we zijn eerder deze week ook afschuwelijk verwend door Carrolls in Dublin. Behalve dan het chocoladewinkeltje waar ik ineens naar binnen geduwd en getrokken werd! Als je dan ineens oog in oog staat met allerlei heerlijke smaken home-made-fudge…zie dan nog maar eens weerstand te vinden om weer dapper zonder iets te kopen naar buiten te rennen! Heel dapper hebben we één plakje gekocht en deze met z’n vieren gedeeld. Maar de wetenschap dat we hier later deze week nog eens terug gaan komen… maakt me nu al huiverig. Weet niet (weet het bijna wel zeker) of ik dan nog wel zo dapper kan zijn…

 * de eerste foto is nog mistig, de tweede foto is ongeveer 30 minuten later*

Buiten begon het onverwacht toch enigszins op te klaren en besloten om toch naar de haven te rijden en daar onze definitieve beslissing te maken. De mist begon toch echt weg te trekken maar volgens Cesco stond de wind de verkeerde kant op waardoor de zee vrij onrustig was. We willen graag de kliffen zien, maar het liefst niet ‘er-groen-uit-ziend-en-hangend-over-de-railing-van-de-boot’! Dus ons definitieve besluit voor vandaag was NEE.
Maar dan… wat zullen we dan gaan doen. Genoeg dingen te doen en te zien in deze omgeving,nu nog kiezen was ons leuk leek. Dat werden dus the Doolin caves! Had op internet al gelezen over een aantal grotten die in deze omgeving zitten, maar niet alle grotten hadden goede recensies. Over the Dooling Caves, waren de meningen wel positief. We hadden al wegwijzers gezien richting deze grot, dus dat moest weinig problemen opleveren om deze te vinden. Al nemen de Ieren het niet zo nauw met een kilometertje… 3 kilometer kan hier in Ierland rustig het dubbele zijn… ;o)

Aangekomen bij de grot hadden we nu eens weinig aan onze heritage card, hier moest toch echt gewoon toegang betaald gaan worden. Maar enig speurwerk vooraf  thuis had ons wel een andere kaart opgeleverd: The Shannon Region Discount Card. Levert toch weer leuke 25% korting op de toegang op. Je bent en blijft een Hollander zullen we maar zeggen!
Onze gids was nog vrij jong, heel vriendelijk, echt heel Iers en sloot bijna iedere zin af met: oké.

Dus we gaan nu de grot in, oké… Het waren ‘slechts’ 125 treden naar beneden, die we straks ook heel vrolijk weer naar boven mogen gaan lopen! Maar goed, dat was latere koek. Bij het begin van de grot kregen we allemaal een helm die we op mochten zetten. De kinderen vonden dat helemaal hilarisch, want waarom moest je nu een helm op. Nou bij de eerste POK tegen het lage plafon aan, was IK in ieder geval HEEL blij dat ik die helm op mijn hoofd had! En na die eerste blijdschap, was ik daarna nog vele keren die helm zeer dankbaar. Vind het nog steeds heel kunstig dat ik diezelfde POK ook een aantal maal bij Geordi vandaan hoorde komen, die kon toch vrijwel overal zo onderdoor lopen. De geluksvogel, want de volwassenen moesten op sommige stukken toch echt in wat vreemde kronkels lopen om vooral maar niet die POK tegen hun helm niet te hoeven ervaren!
De grot was werkelijk prachtig. Heb toch inmiddels al enige grotten bezocht en deze staat toch wel vrij bovenaan. Als je het verschil nog niet wist tussen stalagtieten en stalagmieten, heb je vandaag een hoop bij geleerd. Hier hing in de grot echt een reusachtige stalagtiet. Echt werkelijk prachtig!
De grot is zo’n 60 jaar geleden bij toeval ontdekt en behoort tot 1 van de grootste grotten van Ierland. De enorme stalagtiet in de grot behoort tot de 3 na grootste van de wereld!

Nadat de rondleiding was afgelopen en we die 125 treden van de trap ook weer omhoog gelopen waren, was het nog even een hele attractie om de uitgang te vinden. Want zover we wisten was de deur naar het bezoekerscentrum gesloten… Na een hele omweg die overal naar toe leidde maar toch echt niet naar de parkeerplaats , bleek dat we toch gewoon door die deur heen moesten…

Vanuit Doolin zijn we richting ons huisje gereden. Onderweg nog een tussenstop gemaakt in Ennis en dan toch echt door naar Killaloe.
Bij het huisje heerlijk even wat relaxen en uit gaan zoeken waar we vanavond willen gaan eten. Geordi heeft hier al een Iers vriendje (Michael) en een Iers vriendinnetje (Amy).  Ierser kan Amy niet… rood haar en sproeten. We plagen Geordi een beetje ermee, waarna hij zo heerlijk hapt…
Hier in de omgeving zitten diverse pubs en een aantal hebben in het weekend live muziek. Uiteindelijk werd het Molly’s, gezellig pub met in een half afgesloten gedeelte van de pub een mogelijkheid voor eten. Kan vertellen dat het beslist geen straf was om hier te eten! Het eten was echt heerlijk en we konden het niet laten om ook nog een nagerecht te bestellen. We hebben er in ieder geval weer een cheesecake idee bij: een Toblerone cheesecake. Ik heb niet het recept, maar we hebben de cheesecake wel, voor het opeten, uitgebreid bestudeerd ;o)

En nu is het gras in Ierland echt vele malen groener dan bij ons in Nederland. Maar zelfs het Heermoes, wat bijna met geen @#$&% mogelijkheid uit je tuin te krijgen is… is hier vele malen groener!

(more…)

[Read more →]